"pedín perdón polas miñas ausencias, e polos erros non cometidos, camiñei de puntiñas polo teu redor buscando simplemente un sorriso...
comprobei que o meu silencio, non ten porque ser o teu silencio, nin a miña desgana a tua.
caín na conta de que o meu silencio, precisa da tua verba.
E descobrín, non sen certa decepción: que ti foxes, cando eu me ausento."
- ¿que é isto?- preguntou alporizado.
-a nota que tiña nas mans, cando a atopamos-
-¡NENA! - non berre, xa non podemos facer nada.
Yolanda Domínguez Viñas. Tui
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario