As historias de Xurxo

Había que facer só o que ela lle mandase, así podería saír a tempo para gozar do bo día de primaveira. Pero non, Xurxo non podía quedarse quedo. Era un neno inquedo, como calquer aventureiro; incapaz de atender ós profesores, só pensaba nas travesuras que cometería nada máis saír de clase, cando o seu pai o fose a buscar. Faltaban dez minutos e a Praza do reló resoaría dando as dúas en punto, entón abriríase a porta do cárcere cara á liberdade para él. Todas as tardes pasaba o mesmo, Xurxo saía a xogar con Breixo e Xoan, pero para él cada día era unha nova aventura, unha viaxe á vila mediaval da Garda.
Lidia Domínguez Meiriño. Ponteareas