Zoe

Zalo, cínico, ciumento e cirolán, zoscaba nela coma un zapateiro facendo zocos. Zoe, doce, dócil e cesante, vítima de Zalo do seu cinto zoante, da súa zuna e vicios. Zoe, cega, cedía, non se quería ceibar dese cernil celoso. Dese túzaro zampallón recibía cero atencións e cen cicatrices. "Ata que a morte vos separe". Así, coma un cerello, censurada, xaceron súas cinzas no cemiterio...
Alejandro Martínez Vicente. Baiona