Cando eramos nenos tiñamos unhas galiñas que eran nosas compañeiras de xogos,mentres nos lle liamos contos de Pulgarciño ,Capitán Trono ou fazañas bélicas elas observábanos .Pero un dia tamén quixeron ler,e cando nos fomos a comer,deixamos os contos o seu caron.O volver habían lido tanto que estaban todos los contos en miles de anaquiños.Os nosos preciosos contos que tanto queriamos,estaban todos esnaquizados.Iso si eran unhas galiñas moi ilustradas.
Pilar Martínez Uris. A Guarda
domingo, 17 de mayo de 2009
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario