Cuba

Entón recoñecín a mirada da fotografía cargada dun medo tan atroz que se me erizaron os pelos. Estaba tomada no sótano de abaixo e xamais a viu antes. Corrín a por unha linterna e o manojo de chaves da avóa. Púxenme un abrigo groso e collín o bote do aceite para botar na cerradura. Coa primeira ráfaga de luz non descubrín nada interesante. Á segunda, un manojo de ósos brancos sorríronme desde unha esquina. Souben que o avó nunca se foi a Cuba.
Lourdes Aso Torralba. Jaca (Huesca)