Dong, dong, dong soaban as campás, tres toques cunha lixeira pausa entre eles. E outros tres, formando un cadencioso bucle sonoro, tocaba a defunto. O vento espallaba a siniestra melodia por toda a parroquia. Comenzaban a chegar os fregueses a igrexa. Algúns coxeando, outros co brazo entablillado, todos con aparatosas vendaxes.
O finado vivía coa súa muller e fillo nunha casa vella co chan de madeira. Daquela era costume facer os velorios na casa. A viuba encargáralle o seu fillo que fora ó monte cortar varizos de eucalipto para apuntalar o piso xa que moita xente acudiría. O mozo de nome Pepiño era coñecido polo seu alcume “O Despistado"
Manuel Ángel Álvarez Pérez. Camposancos (A Guarda)
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario