Por fin chegara a casa. Agardaba os seus aloumiños con impaciencia. Unha aperta doce que me fixera subir as nubes e facerme pensar que aínda existe o mundo dos soños. Sentámonos a comer. Fixera unha receita que lle ensinara a súa nai cando aínda non sabía que era pecar. Notei a súa perna baixo a mesa. Sorríame, i eu era feliz. Levantámonos da mesa e colleume pola cintura. Creín estar no ceu cando os seus beizos tocaron os meus. Bicámonos. Unha cousa levou a outra, roces, suor, sentimentos, paixón, amor... Pasámolo ben.
O rematar, puxémonos os calzóns e sentámonos abrazados no sillón a mirar un filme...
Xermán Montes Vicente. A Guarda
No hay comentarios:
Publicar un comentario