Contan que cando se abriu a caixa de Pandora empezaron a saír dela tódalas miserias do mundo: pestes, envexas, podredume e que alí no fondo atopábase estremecida unha fada; era Esperanza que recuperando pouco a pouco o alento perdeuse no mundo.
Esperanza do sorriso dun neno, esperanza do abrazo das olas o solpor, esperanza do murmurio das fragas, esperanza de amables cantares, esperanza...para min Galiza é Esperanza.
Marian Hermida Garazo. Ponteareas
No hay comentarios:
Publicar un comentario