Lembranzas

As lembranzas agóchanse en cada recuncho coa única finalidade de facernos mal. Atópaste con elas sen decatarte, sen ter a ialma enfortida para facerlles fronte, e, de súpeto, a angoxa de saberte lonxe de aqueles anos; de aquelas xentes; de aqueles recordos… faite abafar un salouco e ter medo de que algén se decate da túa febleza. Os meus abós xa pasaron por todo iso, e, agora, nin sequera iso teñen. Os seus recordos xa non ponden facerlles dano, xa non existen, tan soio o seu corpo está con nos, baleiro de todo o que eles foron. Non me laio, o seu sorriso sigue quecendo coma un solpor cando me sento recoñecido.
Jacobo Taboada Lago. Barcelona